Productcategorieën

Compost is een humusachtig materiaal dat afkomstig is van composteren van organisch afval door de werking van aerobe bacteriën, schimmels en andere organismen tijdens het composteren.
Afhankelijk van de composteermethode, de grootte, de intensiteit van de bewerking en het invoermateriaal, kan compost van een verschillende kwaliteit geproduceerd worden. Kwaliteitscompost is van het grootste belang om een ​​juiste toepassing in de landbouw te garanderen. De bereidheid van telers om compost te gebruiken hangt meestal nauw samen met de verschillende kwaliteitsaspecten van compost. Compostkwaliteit verwijst naar de fysische, chemische en biologische kenmerken. Deze parameters zijn indicatoren voor de uiteindelijke impact van de compost op het milieu. De belangrijkste parameters vanuit het oogpunt van milieunormen, volksgezondheid en de bodem zijn voornamelijk deze die gerelateerd zijn aan pathogenen, anorganische en organische potentieel toxische stoffen en stabiliteit.
De specifieke toepassingen voor compost zijn als bodemverbeteraar, groeimedium, bio-controlemiddel e.a.

Compost wordt vaak gebruikt als bodemverbeteraar om het organische stofgehalte en de bodemvruchtbaarheid te verhogen door zijn effect op de fysische, chemische en biologische bodemeigenschappen. De nutriënteninhoud en zijn potentieel om de bodemkwaliteit te verbeteren, maakt compost ideaal voor de landbouw, maar kan het gehalte aan toxische elementen in de bodem onnodig verhogen wanneer toegepast in hoge doseringen.
Compost heeft het voordeel dat het de hoeveelheid organische stof in de bodem (OS) aanzienlijk verhoogt. De OS is een belangrijke indicator voor de bodemkwaliteit, die in veel regio's van de wereld achteruitgaat. Compost bevat veel componenten die het biologische proces in de bodem beïnvloeden en de fysische en chemische eigenschappen verbeteren. Humuszuur verbetert de bodemstructuur waardoor de plantenwortels gemakkelijker kunnen doordringen. Dit verbetert de wortelgroei, doet de stabiliteit van bomen toenemen en vermindert de waterstress. Extra voordelen van compost in de bodem zijn het bevorderen van de biologische activiteit in de bodem, verminderde erosie, lagere bulkdensiteit, betere structurele stabiliteit, verhoogde beschikbaarheid en opname van voedingsstoffen en een verhoogde waterretentiecapaciteit.

Compost kan ook gebruikt worden als veenvervanger, wat belangrijk is door de toenemende bezorgdheid over de schade aan de natuurlijke habitats van veengebieden door veenwinning en het feit dat ook veen een uitputbare hulpbron is. Composten kunnen echter zelden alleen als groeimedium worden gebruikt door hun vaak hoge pH en EC-waarde; het is noodzakelijk om een ​​compostanalyse uit te voeren om de geschiktheid te bepalen en eventueel ook een kiemtest omdat een hoog zoutgehalte (hoge EC) fytotoxiciteit kan veroorzaken.

Digestaat is een vloeibaar mengsel bekomen door een anaëroob vergistingsproces waarbij micro-organismen het organisch materiaal afbreken in afwezigheid van zuurstof.

Digestaat is een meststof die alle nutriënten en sporenelementen bevat, waaronder stikstof, fosfor en kalium.
Omdat tijdens de anaerobe vergisting geen nutriënten verloren gaan kan een teler de nutriëntencyclus sluiten en de mineralen hergebruiken.
Bovendien kan de organische stof in digestaat het humusgehalte in de bodem terug opbouwen, wat cruciaal is in droge en semi-aride gebieden met lage koolstofgehaltes in de bodem. Het percentage beschikbare stikstof in digestaat is hoger in vergelijking met hetzelfde organische materiaal in onverwerkte vorm, waardoor zijn bemestingswaarde verhoogt. [1]

_{[1] Digestate Factsheet - European Biogas Association}

Algen zijn een diverse groep waterorganismen die in staat zijn om aan fotosynthese te doen en dus zonlicht om te zetten in suikers. Eendekroos (Lemnaceae) is een familie waterplanten die rijk zijn aan eiwitten. Zowel algen als eendekroos kunnen groeien op nutriënten die zich in het water bevinden en deze omzetten in biomassa. De organismen en planten kunnen dan gebruikt worden als meststof.

As is het uitgebrande vaste residuproduct in poedervorm na een oxidatieve thermochemische verwerking: oxidatieve verbranding of semi-oxidatieve vergassingsprocessen.
As wordt gekarakteriseerd als vliegas of bodemas of een combinatie daarvan, gevormd door de verbranding van organische materialen door oxidatie. As die door verbranding wordt verkregen, kan achteraf worden verwerkt met als doel de metalen en metalloïden gedeeltelijk te verwijderen en de beschikbaarheid van plantenvoedingsstoffen in de ascomplexen te vergroten. As kan worden verkregen uit verbrandingsinstallaties die speciaal zijn ontworpen voor de productie van materialen op basis van as voor verder gebruik als meststof, of het kan een productieresidu zijn dat het resultaat is van een proces dat gericht is op de verwijdering van afval of de productie van een ander primair product (bv. energie). Aanzienlijke hoeveelheden as worden geproduceerd via meeverbrandingsinstallaties die de doeleinden van energieproductie combineren met afvalverwijdering, met name voor afvalstoffen met een lage calorische waarde of een hoog vochtgehalte.  Co-verbranding is een economisch levensvatbare en breed toegepaste afvalverwijderingsroute voor veel nutriëntenrijk afval. [1]

_{[1] https://susproc.jrc.ec.europa.eu/activities/waste/documents/JRC_Interim_Report_STRUBIAS_recovery_rules.pdf}

Struviet (magnesium-ammoniumfosfaat) is een anorganisch fosfaatmineraal met formule: NH₄MgPO₄-6H₂O en ca. 22% P₂O₅ gehalte verkregen uit neerslagprocessen (precipitatie).
Struviet kristalliseert in het orthorhombisch systeem als witte tot geelachtige of bruin-witte piramidevormige kristallen of in mica-achtige vormen.
Magnesiumammoniumfosfaat, meestal struviet genoemd, is het meest voorkomende zout dat het herstel van fosfor en stikstof uit afvalwater mogelijk maakt. Struviet is een witte kristallijne stof, die wordt beschouwd als een langzaam vrijkomende en waardevolle meststof (5-28-0-10Mg), omdat het weinig oplosbaar is onder neutrale en alkalische omstandigheden, maar gemakkelijk oplosbaar is in citroenzuur. Struvietneerslag wordt geproduceerd in alkalische omstandigheden wanneer de concentratie van Mg²⁺, NH⁴⁺ en PO₄^3- het oplosbaarheidsproduct overschrijdt. [1]
Een combinatie van fysische en chemische parameters controleert het complexe mechanisme van de struvietneerslag. Een van de belangrijkste factoren is de pH, omdat deze de concentratie van vrije ionen die beschikbaar zijn voor de reactie verandert. Wanneer de pH toeneemt, nemen de concentraties Mg2+ en NH4+ af, omdat de eerste complexen met hydroxiden, en de tweede de vervluchtiging in de vorm van ammoniak (NH₃) verhoogt. Aan de andere kant nemen de PO₄^3- concentraties toe naarmate de pH toeneemt. De pH is ook betrokken bij de controle van de oplosbaarheid van struviet, aangezien deze minimaal is bij pH-waarden tussen 9 en 10.7. [2]

Voordelen: relatief hoog 22% magnesium-ammoniumfosfaatgehalte.

Uitdagingen: lage oplosbaarheid in water, potentiële farmaceutische residuen en andere verontreinigingen. [3]

_{[1] https://ec.europa.eu/eip/agriculture/sites/agri-eip/files/fg19_minipaper_1_state_of_the_art_en.pdf}

_{[2] https://ec.europa.eu/eip/agriculture/sites/agri-eip/files/fg19_minipaper_1_state_of_the_art_en.pdf}

_{[3] Marissa A. de Boer, Uptake of pharmaceuticals by sorbent-amended struvite fertilisers recovered from human urine and their bioaccumulations in tomato fruit (Water Research, volume 133, 15 April 2018, Pages 18-26)}

Neergeslaan calcium-fosfaat is in feite P-zout dat Ca²⁺ bevat, bijvoorbeeld Ca₃(PO₄)₂, CaNH₄PO₄, enz. dat met behulp van calciumfosfaatprecipitatietechnologie wordt geproduceerd.
Calciumfosfaatneerslag is zeer complex en kent verschillende parameters. Het hangt af van de calcium- en fosfaationenconcentratie, de ionensterkte, de temperatuur, de ionensoorten en de pH-waarde, maar ook van de tijd.
Wanneer calciumhydroxide (Ca(OH)₂) wordt toegevoegd aan de vloeibare fractie en de pH stijgt boven de 10, en de temperatuur (70ºC), dan neerslaat het fosfor als hydroxyapatiet (Ca₅(PO₄)₃OH) of brushiet (Ca₅(PO₄)₃OH). Afhankelijk van de dosering kunnen drie verschillende Cafosfaten worden verkregen: het zeer goed wateroplosbare monocalciumfosfaat (MCP), het in citroenzuur oplosbare dicalciumfosfaat (DCP) en het nauwelijks oplosbare tricalciumfosfaat (TCP). Voor de bemesting wordt de voorkeur gegeven aan MCP en DCP. [1]

_{[1] https://ec.europa.eu/eip/agriculture/sites/agri-eip/files/fg19_minipaper_1_state_of_the_art_en.pdf}

Fosforzuur verwijst naar fosfaat zuur en organisch P-zuur gewonnen uit afvalstromen.

Andere P-producten met multisubstraten of ingewikkelde samenstellingen, bijvoorbeeld P-absorptiemiddel.

Biochar is 450°C reductief thermisch verwerkt koolstofhoudend materiaal met een hoog koolstofgehalte, geproduceerd uit plantaardige of biologische bijproducten op basis van cellulose, dat expressief is gemaakt voor bodemfunctionele toepassingen, dat zelf geen economisch belangrijk gehalte aan voedingsstoffen heeft, maar fungeert als bodemverbeteraar.
Het woord "biochar" is een combinatie van "bio-" zoals in "biomassa" en "char" zoals in "char". Het wordt verkregen door het verkoelen/pyrolyseren van planten of bio-bijproducten, via een proces van verhitting in afwezigheid van zuurstof. Verschillende soorten pyrolyseprocessen worden gebruikt om biochar te maken, waaronder langzame pyrolyse, snelle pyrolyse en flash pyrolyse. Er zijn momenteel processen op de markt die een energieneutrale verwerking van varkensmest of andere mest tot biochar mogelijk maken. Dit is een stabiel gerecycled koolstofhoudend materiaal dat gunstig is voor de bodem en dat d stabiele koolstof bevat die op de bodem wordt aangebracht. [1]
Het koolstofgehalte van gepyrolyseerde chars schommelt tussen 25% en 95% van de droge massa, afhankelijk van de gebruikte grondstof en de procestemperatuur. Zo ligt het C-gehalte van gepyrolyseerd beukenhout rond de 85%, terwijl dat van pluimveemest rond de 25% ligt. [2].

Er zijn twee belangrijke elementen die van invloed zijn op de kwaliteit van de biochar: in de eerste plaats de kwaliteit van het ontwerp van de carbonisatietechniek voor een efficiënt thermisch proces van het materiaal en de eigenschappen van het toegevoerde materiaal. Biochar wordt gebruikt als bodemverbeteraar, meestal tussen 5 ton/ha en 20 ton/ha om bodemverbeteraar-effecten te bereiken.

De technische en kostenefficiëntie voor het gebruik van plantaardige biochar als bodemverbeteraar (vooral voor het vasthouden van water en nutriënten) is sterk afhankelijk van de kwaliteit van de biochar en de toepassingsomstandigheden. Plantaardige biochar heeft geen meststofgehalte dat van economisch belang is. Plantaardige biochar is zeer geschikt voor bodemverbeteraar, die vooral gebaseerd is op de hoge doseringseffecten met een hoge water- en nutriëntenretentiecapaciteit. De combinatie van biochar met compost of een andere organische meststof is het meest bevorderlijk voor de agronomische prestaties.

Voordelen: recyclen van bio-bijproducten , bodemverbeteraar - wijziging - conditioneringsmiddel, vermindering van de bulkdichtheid van de bodem, verbetering van de beluchting en het water - capaciteit van de bodem om voedingsstoffen vast te houden, terwijl het verlies aan voedingsstoffen uitspoeling wordt verminderd. De bio-char is potentieel "koolstofnegatief", waarbij meer koolstof uit de atmosfeer wordt gehaald dan dat er weer in wordt gestopt, en waarbij de klimaatverandering wordt beperkt door de van planten afkomstige koolstof in de bodem op te slaan in een zeer stabiele vorm die bestand is tegen langdurige afbraak.

Uitdagingen: aangezien de opname van biochar in de bodem onherroepelijk is, worden alleen goed gefabriceerde en geformuleerde materialen van hoge kwaliteit toegepast.

In sommige gevallen is de concentratie van Cu/Zn in een overdosis mest een uitdaging. Vanaf een hoge dosering kunnen ook de gebruikskosten hoog zijn, wat een uitdaging is. Het risico van wegstromen, winderosie en uitspoeling door regen als gevolg van het lage volumegewicht en vaak stoffige plantaardige biochar moet bij gebruik in het open veld zeer goed in de gaten worden gehouden. Met betrekking tot de toepassingsmethode is het belangrijk om voorzichtig te zijn bij het hanteren van droge biochar, omdat deze zeer stoffig is en niet moet worden verspreid in winderige omstandigheden.

_{[1] https://ec.europa.eu/eip/agriculture/sites/agri-eip/files/eip-agri_fg_nutrients_recycling_final_report_2017_en.pdf}

_{[2] https://susproc.jrc.ec.europa.eu/activities/waste/documents/JRC_Interim_Report_STRUBIAS_recovery_rules.pdf}

Bio-fosfaat is een hoog geconcentreerd fosforproduct geproduceerd door een 850° hoge materiaalkernreductieve thermische verwerking van gemalen beenderen.

Bio-fosfaat is macroporosus gestructureerd en bevat ca. 92% mineraal en 8% koolstof met meer dan 30% tot 35% P₂O₅ economische hoge geconcentreerde nutriëntdichtheid met gecontroleerde afgifte formuleringen. Gebruikelijke toepassingsdosis: 200 kg/ha - 1.500 kg/ha.

Voordelen: economisch hoge nutriëntdichtheid en lage dosering, macroporeuze structuur die het mirobiologische leven in de bodem verbetert, organische meststof met gecontroleerde afgifte van nutriënten, product op basis van mono voer.

Uitdagingen: nieuw product op de markt, die een hogere marktherkenning vereisen.

Spuiwater is het ammionakwater dat wordt teruggewonnen uit stripping/evaporatie.

Ammoniumnitraat/sulfaat verwijst naar de ammoniumnitraat/sulfaatoplossing die wordt teruggewonnen uit het strippen/verdampen en het wassen met salpeterzuur/zwavelzuur.

Mineralenconcentraat is de geconcentreerde minerale voedingsoplossing die wordt verkregen uit het membraanfiltratieproces van afvalstromen of uit een andere scheidingstechnologie die de N in het eindproduct concentreert ten opzichte van de input.

Ultrafiltratie + omgekeerde osmose, zijn naar verluidt in staat om mineralenconcentraat te produceren, d.w.z. 0,5-1 % w/w (95 % ammoniak) om direct als NK-meststof te worden gebruikt. [1]

_{[1] https://ec.europa.eu/eip/agriculture/sites/agri-eip/files/fg19_minipaper_1_state_of_the_art_en.pdf}

Dierlijke mest is een mengsel van uitwerpselen en urine, strooisel (bijv. stro, houtkrullen, zaagsel, veenmos), gemorst voeder en drinkwater, en kuiswater. Het is een waardevolle meststof die een breed scala aan voedingsstoffen bevat, zoals stikstof (N), fosfor (P) en kalium (K), evenals organische koolstof die kan worden gebruikt door bodemmicro-organismen. Ruwe mest kan worden verwerkt met scheidingstechnieken die een dikke fractie produceren waarin veel van de fosfor en droge stof (DS) en aanzienlijke hoeveelheden van de stikstof worden vastgehouden. Er zijn verschillende technologieën beschikbaar voor het scheiden van vloeibare en vaste fractie, waaronder scheiding aan de bron,  zoals roostervloeren met daaronder kelders of goten, natuurlijke sedimentatie, drogen, verdampen, centrifugeren, scheiding onder druk zoals een schroef- of bandpers. Om het scheidingsrendement te verhogen, kan mest worden voorbehandeld met toevoegingen zoals bruinkool, bentoniet, zeoliet, kristallen, chitosan en efficiënte micro-organismen. Afhankelijk van de voorbehandelings- en scheidingstechnologieën, kan de verkregen vaste mest tot 90% organisch materiaal bevatten met een verminderd volume, wat resulteert in lagere opslag- en transportkosten en verminderde geur en broeikasgasemissies. Daarom biedt vaste mest een groot potentieel om te worden gebruikt als organische meststof of bodemverbeteraar.

Dierlijke mest bevat meestal een hoog percentage water dat bestaat uit urine, gemorst voeder en drinkwater, evenals kuiswater. Bij fysieke scheiding blijft het meeste water in de dunne fractie, samen met de oplosbare nutriënten waaronder minerale N, orthofosfaat, K, etc. Deze drijfmest kan als vloeibare organische mest in de landbouw worden gebruikt. Met nabehandelingen zoals verdamping en membraanfiltratie kunnen de nutriënten in drijfmest worden geconcentreerd en kan het volume worden verkleind waardoor transportkosten worden bespaard. Daarnaast wordt verzuring toegepast om de broeikasgasemissie uit drijfmest tijdens opslag, transport en toepassing te verminderen. Normaal gesproken wordt vloeibare mest direct in de bodem geïnjecteerd of verwerkt om de uitstoot te verminderen. Vanwege de relatief lage fosforinhoud en hoge concentratie aan minerale N&K heeft drijfmest de prioriteit om te worden gebruikt in regio's die rijk zijn aan fosfor of beperkingen hebben voor fosfortoediening.

https://link.springer.com/content/pdf/10.1051/agro/2009010.pdf